Polskie Stowarzyszenie Lekarzy Weterynarii Małych Zwierząt Konferencja tematyczna PSLWMZ, Łódź

Dr Kurt De Cramer uzyskał tytuł lekarza weterynarii na Faculty of Veterinary Science w Onderstepoort, na Uniwersytecie w Pretorii w 1986 roku. Później kontynuował studia i uzyskał tytuł magistra MMedVet (Gyn) (specjalista w dziedzinie rozrodu zwierząt), a następnie obronił pracę doktorską na temat wyznaczania terminu cesarskiego cięcia u psów. Dr De Cramer praktykuje zarówno jako lekarz ogólny, jak i specjalista w dziedzinie rozrodu. Ma bogate doświadczenie w hodowli psów pomocników osób niepełnosprawnych, neonatologii i chorobach zakaźnych w skupiskach wolnożyjących psów i kotów. Pozostał w ścisłym kontakcie ze swoją Alma Mater poprzez współpracę w projektach badawczych i nadal publikuje zarówno w czasopismach naukowych, jak i popularnonaukowych. Jest członkiem wielu międzynarodowych komitetów związanych z rozrodem zwierząt, i chorobami zakaźnymi oraz inicjatyw w zakresie odpowiedzialnej hodowli. Dr De Cramer ściśle współpracuje ze stowarzyszeniami hodowców psów i kotów. Napisał i przedstawił wiele seminariów dotyczących poszczególnych ras oraz prowadził liczne prelekcje na temat różnych aspektów hodowli psów i kotów. Jego dociekliwy umysł zmusza go do dalszego wnoszenia wkładu w naukę o rozmnażaniu zwierząt, stale bada i rozwiązuje problemy kliniczne, z którymi borykają się hodowcy. Udaje mu się to pomimo ograniczeń czasowych nałożonych na niego przez prywatną praktykę. Stworzył obszerny podręcznik dotyczący hodowli psów.

Dr Michelle Kutzler (MBA, DVM, PhD, DACT, Professor of Theriogenology Oregon State Univeristy) rozrodem zwierząt zajmuje się zawodowo, naukowo i prywatnie od 1993 r. Napisała ponad 100 recenzowanych artykułów, ponad 50 rozdziałów w podręcznikach oraz 2 książki, które przetłumaczono na kilka języków. Publikowała wiele prac na temat niechirurgicznej sterylizacji, a także długoterminowych niekorzystnych skutków kastracji samic i samców. Dr Kutzler jest członkiem Reproduction Control Committee Światowego Stowarzyszenia Lekarzy Weterynarii Małych Zwierząt (WSAVA), członkiem zarządu Society for Theriogenology, doradczynią naukową Alliance for Contraception in Cats & Dogs oraz przewodniczącą komisji naukowej na nadchodzące (2026) International Symposium on Canine and Feline Reproduction. Ponadto dr Kutzler to odznaczona hodowczyni jamników (Breeder of Merit) American Kennel Club. Z mężem Seanem ma troje dzieci, z których jedno zostało praktykującym lekarzem weterynarii.

Dr Natali Krekeler uzyskała tytuł lekarza weterynarii na Wolnym Uniwersytecie Berlińskim. Ukończyła tam także studia doktoranckie w zakresie badań klinicznych koni. Następnie odbyła staż w Section of Theriogenology na Cornell University w USA, gdzie po zdaniu egzaminu American College of Theriogenology pozostała jako instruktor kliniczny z zakresu rozrodu zwierząt oraz pracownik naukowy zajmujący się embriologią. W 2011 dr Krekeler uzyskała stopień doktora na University of Melbourne, którego pracownikiem od tamtej chwili pozostaje (obecnie jako starszy wykładowca w zakresie rozrodu zwierząt). Ponadto piastuje tam funkcje Deputy Director of the DVM oraz Director of Student Experience. Jej zainteresowania badawcze to choroby zakaźne macicy zwierząt domowych i dobrostan studentów.

Absolwent pierwszego rocznika (1983) weterynarii na Tufts University. Staż i rezydenturę odbył na University of Minnesota. Od 1992 r. posiada dyplom ACVS (American College of Veterinary Surgeons). Od 30 lat pracownik Department of Veterinary Clinical Sciences w Cummings School of Veterinary Medicine na swojej macierzystej uczelni. Jest właścicielem i kierownikiem mobilnej chirurgicznej praktyki referencyjnej działającej w centralnym Massachusetts. W 2022 r. został wybrany do Galerii Sław Wydziału w Tufts University oraz otrzymał nagrodę wybitnego absolwenta. Członek Reproduction Control Committee Światowego Stowarzyszenia Lekarzy Weterynarii Małych Zwierząt (WSAVA). Dr McCarthy interesuje się wszystkimi aspektami chirurgii weterynaryjnej, a zwłaszcza tymi związanymi ze sterylizacją zwierząt towarzyszących oraz wolnożyjących populacji kotów. Zajmuje się głównie małymi zwierzętami, jednak często przeprowadza zabiegi chirurgiczne u zwierząt egzotycznych, dzikich i w ogrodach zoologicznych. Szczególnie lubi prowadzić zajęcia na temat procedur chirurgicznych stosowanych w praktyce weterynaryjnej małych zwierząt. Mieszka z żoną Paulą, kotem oraz dwoma adoptowanymi psami. Jest zapalonym nurkiem i rowerzystą.

Ukończył medycynę weterynaryjną na Uniwersytecie w Pizie w 1982 r. Następnie był stypendystą Fulbrighta na University of Minnesota, gdzie w 1986 r. uzyskał tytuł magistra z rozrodu zwierząt. Powrócił do Pizy i w 1987 r. zdobył stopień doktorski oraz został adiunktem, a następnie (w 1991 r.) profesorem nadzwyczajnym. W 2001 r. przeniósł się do Padwy, zostając profesorem zwyczajnym na tamtejszym Uniwersytecie.

Dyplomowany członek European College of Animal Reproduction. Opublikował 66 artykułów w recenzowanych czasopismach naukowych i ponad 300 prac ogółem. Jego zainteresowania w ostatnich 30 latach skupiały się na rozrodzie małych zwierząt ze szczególnym uwzględnieniem kotów. W latach 1993-1999 był prezesem Italian Feline Practitioners Association, a w latach 2000-2006 European Society of Feline Medicine. Był także sekretarzem, a następnie prezesem European Board of Veterinary Specialisation (EBVS, odpowiednio w latach 2004-2008 i 2008-2010) oraz prezesem European College of Animal Reproduction (2011-2014).

Sabine Schäfer-Somi urodziła się 21 maja 1966 w Niemczech (Essen). Wyemigrowała do Austrii w 1978, w 1984 otrzymała obywatelstwo austriackie. W tym samym roku rozpoczęła studia weterynaryjne, które ukończyła w 1991. W 1993 otrzymała stopień doktora. Od 1994 pracuje w Klinice Położnictwa, Ginekologii i Andrologii na Uniwersytecie Medycyny Weterynaryjnej w Wiedniu. Pomimo wykształcenia obejmującego wszystkie aspekty rozrodu zwierząt, zawsze skupiała się na rozrodzie małych zwierząt, które stały się jej specjalnością. W 2002 roku ukończyła specjalizację European College of Animal Reproduction (ECAR). W 2004 została profesorem nadzwyczajnym, a w 2006 zrobiła habilitację z tego tematu. Obecnie pracuje jako wykładowca oraz naukowiec w Centrum Sztucznej Inseminacji i Embriotransferu na Uniwersytecie Medycyny Weterynaryjnej w Wiedniu. Jej wiodącym obszarem działań jest rozród oraz kriokonserwacja gamet małych zwierząt. Główne obszary zainteresowań to andrologia, kriokonserwacja gamet, sztuczna inseminacja, immunologia ciąży i noworodka, neonatologia, antykoncepcja.

prof. dr hab. Wojciech Niżański ukończył studia w 1992 r. na Wydziale Medycyny Weterynaryjnej UP we Wrocławiu. Jest aktywnym klinicystą, a zakres jego zainteresowań to sztuczna inseminacja, zaburzenia płodności u samców i samic, położnictwo, neonatologia. Realizuje projekty naukowe dotyczące wykorzystania zaawansowanych technik wspomagania rozrodu w programach ratowania ginących gatunków zwierząt. W 1999 r. obronił doktorat, a w 2009 r. habilitację z zakresu rozrodu małych zwierząt. W 2014 r. otrzymał tytuł profesora nauk weterynaryjnych. Kierownik Katedry Rozrodu i Przewodniczący Rady Dyscypliny Uniwersytetu Przyrodniczego we Wrocławiu. W latach 2007-2013 zasiadał w Zarządzie European Veterinary Society for Small Animal Reproduction EVSSAR, a w latach 2011-2013 pełnił funkcję Prezesa EVSSAR. Członek Zarządu Głównego Towarzystwa Biologii Rozrodu. Obecny Przewodniczący Komitetu Nauk Weterynaryjnych i Biologii Rozrodu PAN (2020-2023) oraz Prezes PSLWMZ (od 2022 r.). Opublikował dotychczas ponad 200 opracowań oryginalnych, przeglądowych i książkowych dedykowanych praktykom i pracownikom nauki. Wykładowca wielu Kongresów krajowych i międzynarodowych (m.in. Kongresy ESDAR, ISCFR, EVSSAR, AI Vets Oslo, WSAVA, NVC, ALARPA i inne). Laureat „Złotego Chirona” za propagowanie nauki w 2018 r. Jest organizatorem wielu warsztatów i konferencji międzynarodowych z zakresu rozrodu małych zwierząt.

Prof. dr hab. Michał Jank jest pracownikiem Instytutu Medycyny Weterynaryjnej Szkoły Głównej Gospodarstwa Wiejskiego w Warszawie. Specjalizuje się w dietetyce weterynaryjnej zwierząt towarzyszących. Prowadzi zajęcia dla studentów medycyny weterynaryjnej oraz lekarzy weterynarii - uczestników kongresów i konferencji weterynaryjnych, a także specjalizacyjnego studium podyplomowego „Choroby psów i kotów”. Jest autorem i współautorem kilkudziesięciu publikacji naukowych i popularno-naukowych dotyczących żywienia psów i kotów, a także stworzył kilkanaście suplementów pokarmowych dla małych zwierząt dostępnych w Polsce i innych krajach. Od października 2020 roku pełni funkcję Dyrektora ds. Badań i Rozwoju w firmie Vet Planet sp. z o.o.

Ukończył wydział Medycyny Weterynaryjnej, Akademii Rolniczej (obecnie Uniwersytet Przyrodniczy) we Wrocławiu w 1990 roku i rozpoczął pracę jako asystent w Katedrze Chorób Wewnętrznych z Kliniką Koni, Psów i Kotów. W roku 1998 uzyskał tytuł doktora nauk weterynaryjnych z zakresu chorób wewnętrznych, natomiast w 2001 roku tytuł specjalisty chorób psów i kotów. W 2011 roku uzyskał tytuł doktora habilitowanego nauk weterynaryjnych. Od 2013 roku pracuje na stanowisku profesora nadzwyczajnego. Od 2017 roku jest kierownikiem Katedry chorób Wewnętrznych z Kliniką Koni Psów i Kotów Uniwersytetu Przyrodniczego we Wrocławiu. Prowadzi zajęcia z diagnostyki weterynaryjnej, immunologii klinicznej oraz chorób wewnętrznych. Stworzył przedmiot fakultatywny „Dermatologia zwierząt”, który prowadzi od 14 lat. Jest wykładowcą zagadnień dermatologicznych na studiach podyplomowych z zakresu chorób psów i kotów oraz chirurgii weterynaryjnej. Jest opiekunem pracowni endokrynologicznej i dermatologicznej w Katedrze Chorób Wewnętrznych z Kliniką Koni, Psów i Kotów, gdzie konsultuje przypadki dermatologiczne i endokrynologiczne.
Członek PSLWMZ, PTNW oraz European Society of Veterinary Dermatology (ESVD). Członek komitetów redakcyjnych “Życia Weterynaryjnego” oraz ”Magazynu Weterynaryjnego”.
Autor ponad stu publikacji naukowych i współredaktor naukowy książek: “Kliniczna endokrynologia psów i kotów”, „5 minut konsultacji weterynaryjnej – psy i koty” „Praktyka Kliniczna Psy”, jak również redaktor naukowy pierwszego i drugiego polskiego wydania „Dermatologii małych zwierząt- Kolorowy atlas i przewodnik terapeutyczny” oraz „Dermokosmetyki weterynaryjnej”.

Kieruje Zakładem Chirurgii i Anestezjologii Małych Zwierząt na Wydziale Medycyny Weterynaryjnej SGGW w Warszawie. Głównym obiektem zainteresowań są zagadnienia związane z chirurgią tkanek miękkich. Opracował nowe metody lub zmodyfikował wiele istniejących sposobów rozpoznawania lub chirurgicznego leczenia chorób u małych zwierząt. W sposób szczególny zajmował się zagadnieniami związanymi z kriodestrukcją gruczołu krokowego, chirurgią onkologiczną, chirurgią przepony miednicy, narządów klatki piersiowej, naczyń krwionośnych i układu nerwowego u psów i kotów. W tym zakresie opublikował 121 oryginalnych prac twórczych. Ponadto jest redaktorem trzech tomów podręcznika: „Chirurgia Małych Zwierząt”.
Od początku pracy naukowej uczestniczy w realizacji programu dydaktycznego dla studentów Wydziału Medycyny Weterynaryjnej SGGW w Warszawie. Ponadto prowadzi zajęcia ze słuchaczami Podyplomowego Studium Specjalizacji Małych Zwierząt przy Wydziale Medycyny Weterynaryjnej SGGW w Warszawie oraz Podyplomowych Studiów Specjalizacji z Chirurgii weterynaryjnej przy Wydziałach Medycyny Weterynaryjnej Uniwersytetu Przyrodniczego we Wrocławiu i Uniwersytetu Warmińsko Mazurskiego w Olsztynie. Organizował lub współorganizował liczne warsztaty, konferencje, kursy i szkolenia dla lekarzy weterynarii i lekarzy medycyny. Pełni funkcję członka komitetu redakcyjnego dwumiesięcznika „Weterynaria po Dyplomie”.

Absolwent Wydziału Weterynaryjnego Uniwersytetu Przyrodniczego w Lublinie. Od ponad 30 lat prowadzi własną praktykę weterynaryjną. Ukończył specjalizację z zakresu Chorób psów i kotów oraz Radiologię weterynaryjną. Radiologia oraz chirurgia małych zwierząt to pasje, które zdominowały jego życie zawodowe. Jest krajowym konsultantem terapii Irap u psów i kotów. Od 12 lat jest Przewodniczącym Sekcji Chirurgii Weterynaryjnej PSLWMZ. Odbywał staże w Klinikach weterynaryjnych w USA. Członek Polskiego Stowarzyszenia Lekarzy Weterynaryjnych Małych Zwierząt oraz Europejskiego Stowarzyszenia Radiologów Weterynaryjnych. Organizator i prowadzący wielu kursów dla lekarzy weterynarii.

Absolwent Wydziału Medycyny Weterynaryjnej Uniwersytetu Przyrodniczego (d. Akademii Rolniczej) we Wrocławiu, tytuł lekarza weterynarii uzyskał w roku 1982. Od roku 1989 prowadzi własną praktykę weterynaryjną w Poznaniu.
W 1997 roku uzyskał stopień doktora nauk weterynaryjnych, nadany przez Wydział Medycyny Weterynaryjnej we Wrocławiu, na podstawie rozprawy pt.: „Ekstensywność zarażenia kotów Toxoplazma gondii w Poznaniu i jego okolicy w aspekcie niebezpieczeństwa inwazji tego pierwotniaka dla człowieka”.
Uzyskane specjalizacje zawodowe: choroby psów i kotów, chirurgia weterynaryjna oraz radiologia weterynaryjna.
W 2011 roku odbył szkolenie z zakresu rehabilitacji psów i kotów na University of Tennessee w Knoxville, stwarzające podstawę do utworzenia Oddziału Rehabilitacji i Leczenia Otyłości Zwierząt w Klinice Weterynaryjnej w Poznaniu.
Członek PSLWMZ, European Society of Veterinary Orthopedics and Traumatology (ESVOT).
Organizował wzgl. współorganizował krajowe konferencje i seminaria z zakresu chirurgii weterynaryjnej małych zwierząt oraz warsztaty ortopedyczne, z udziałem wykładowców zaproszonych z krajowych i zagranicznych wydziałów weterynaryjnych oraz praktyk weterynaryjnych. Zapraszany do przeprowadzenia wykładów względnie warsztatów za granicą, we Włoszech, na Ukrainie, Litwie, w Rosji i Bułgarii.
Jest autorem artykułów z dziedziny ortopedii i rehabilitacji publikowanych w czasopismach weterynaryjnych oraz współautorem wydanej w roku 2017 książki „Wybrane wady rozwojowe i choroby dziedziczne u psów i kotów” oraz redaktorem polskiego wydania: „Atlas technik operacyjnych w ortopedii psów i kotów” (Ann L. Johnson, Dianne Dunning:Atlas of Orthopedic Surgical Procedures of the Dog and Cat” 2005).
Od roku 2017 zatrudniony w Centrum Weterynarii Uniwersytetu Mikołaja Kopernika w
Toruniu, na stanowisku adiunkta.

Ukończył studia na Wydziale Medycyny Weterynaryjnej we Wrocławiu w 1991 roku. Po studiach odbył roczny staż w Uniwersyteckiej Klinice Chirurgii Weterynaryjnej we Wrocławiu. Od 1993 roku prowadzi prywatną Przychodnię Weterynaryjną Małych Zwierząt w Szczecinie przy ul. Chopina 53 oraz przy ul. Mieszka I 62. Uzyskał tytuł specjalisty zakresu chirurgii i radiologii weterynaryjnej. Organizator wielu konferencji i warsztatów z zakresu onkologii, chirurgii i ortopedii, w których brali udział wykładowcy z najlepszych uniwersytetów w Europie i Ameryce Północnej. Założyciel Sekcji Onkologii weterynaryjnej przy PSLWMZ. Przynależy do organizacji: Polskie Stowarzyszenie Lekarzy Weterynarii Małych Zwierząt (PSLWMZ), European Society of Veterinary Oncology (ESVONC), European Society of Veterinary Orthopaedics and Traumatology (ESVOT). Systematycznie podnosi swoje kwalifikacje uczestnicząc w warsztatach, stażach i konferencjach w Europie i Ameryce Północnej. Autor specjalistycznych publikacji naukowych, uczestnik programów radiowych i telewizyjnych. Od początku swojej działalności weterynaryjnej nieustannie propaguje onkologię weterynaryjną, organizator wielu imprez rekreacyjno-sportowych dla branży weterynaryjnej: spływy kajakowe i zawody golfowe dla lekarzy weterynaryjnej oraz spotkań integracyjnych w środowisku weterynaryjnym. Pasje: praca, golf, podróże.

Mgr inż. Bogdan Andrzej Miechowicz projektant i programista, absolwent Wydziału Informatyki i Zarządzania na Politechnice Wrocławskiej. Po szkoleniach w Stanach Zjednoczonych kierował wdrażaniem, a następnie projektowaniem systemów klasy ERP. Autor artykułów z zakresu zarządzania, publikowanych w Weterynarii w Praktyce, wykładowca prowadzący warsztaty z zakresu zarządzania przedsiębiorstwem, wykorzystania informatyki w weterynarii m.in. na Akademii Koźminskiego. Prowadzi Biuro Rozwiązań Informatycznych, które od ponad 25 lat tworzy system wspomagający pracę lekarzy weterynarii Klinika XP. Program został wdrożony w ponad 4800 lecznicach, schroniskach, hurtowniach i laboratoriach w Polsce, Emiratach Arabskich i na Ukrainie.